نویسنده : ict | لینک ثابت | نظرات (0)
در این دادخواست ، انجمن ملی ناشنوایان ادعا کرد که نتفلیکس با ارائه زیرنویس های بسته در تمام برنامه های خود ، در مورد مشتریان ناشنوا و کم شنوا تبعیض قائل شده است. به این ترتیب ، این مراجعین قادر به لذت بردن از خدمات به همان اندازه افراد معلول نبودند.
طبق پرونده دادگاه ، شاکیان ادعا کردند که "عدم شرح کل کتابخانه پخش جریانی Netflix ، منع تبعیض ناشی از معلولیت ADA را نقض می کند."
این پرونده که در دادگاه منطقه ای ماساچوست توسط قاضی مایکل پونسور تصمیم گیری شد ، گام مهمی در گسترش دادخواهی پیرامون قانون آمریکایی های دارای معلولیت (ADA) در عصر دیجیتال بود.
با این حال ، هشت سال بعد ، مسئله اصلی دادخواست مربوط به دسترسی به وب سایت هنوز حل نشده است.
قانون آمریکایی های دارای معلولیت چیست و چه سوالاتی را مطرح کرد؟
ADA در سال 1990 توسط رئیس جمهور George H.W به امضا رسید. بوته. این امضا در یک چمنزار جنوبی کاخ سفید در یک روز زیبا تابستانی انجام شد.
نتیجه مورد نظر این قانون عظیم این بود که به آمریکایی های دارای معلولیت اجازه دسترسی راحت تر به مکان های تجاری ، عبادت ، تحصیلات و دولت را بدهد.
(اگرچه قانون حقوق مدنی در دهه 1960 تحت دولت جانسون تصویب شد ، اما حمایت از افراد دارای معلولیت را شامل نمی شد).
روشهای ADA استاندارد و مدون مربوط به دسترسی و ضد تبعیض برای شهروندان دارای انبوه معلولیت.
علائم بوش_در_آدا_1990
(منبع تصویر)
امروزه وقتی بیشتر مردم به تصویب ADA فکر می کنند ، فقط چشمگیرترین نتایج قانون را به تصویر می کشند: رمپ های صندلی چرخدار به ساختمانها و پیاده روها اضافه می شوند.
در حقیقت ، عواقب این قانون بسیار سئو چیست دامنه دار بود و موجی از دادخواست ها دادگاه ها را فرا گرفت زیرا گروه های وکالت و شرکت ها در مورد کاربرد و دسترسی ADA اختلاف نظر داشتند.
در راس این بحث ها وعده ADA "مربوط به عدم تبعیض بر اساس معلولیت توسط اماکن عمومی و تأسیسات تجاری" بود که به عنوان عنوان III معروف است.
بنابراین این س becameال مطرح شد که مکان "اسکان عمومی" چیست؟ و فقط تسهیلات تجاری چیست؟
همانطور که مشخص شد ، پاسخ هنوز یک سوال باز از قانون است.
به همین دلیل است: در پرونده ای در سال 1994 که بارها به آن استناد شده است ، دادگاه منطقه ای حکم داد "که" اماکن عمومی "فقط به ساختارهای فیزیکی محدود نمی شوند." به عنوان مثال ، خدمات تلفنی می تواند محلی برای اقامت عمومی باشد.
سپس اینترنت آمد - و با آن تعداد زیادی س questionsال در مورد ADA ایجاد شد.
در مرکز این قرار داشت: آیا اینترنت یک مکان عمومی است؟
چرا رابطه بین ADA و اینترنت بسیار کدر است؟
اینترنت اساساً نحوه تعامل بیشتر مصرف کنندگان با مشاغل را تغییر داده است. به نوبه خود ، برنامه های جدیدی را به ADA آورده است:
آیا وب سایت محل اقامت عمومی است؟
و به طور گسترده ، آیا وب سایت برای افراد دارای معلولیت قابل دسترسی است؟
یک مورد برجسته اولیه که فقط به این سingال می پرداخت ، شامل Target و وب سایت آن بود. اگر Target مجبور بود فروشگاه خود را برای افراد معلول قابل دسترسی کند ، آیا مجبور بود وب سایت خود را نیز در دسترس قرار دهد؟
در این پرونده 2006 ، یک قاضی منطقه در کالیفرنیا حکم داد که وب سایت Target "به شدت با فروشگاه های آجر و ملات سازگار است و از بسیاری جهات به عنوان دروازه ورود به فروشگاه ها عمل می کند."
به عبارت دیگر ، از آنجا که وب سایت هدف بسیار نزدیک با یک فروشگاه فیزیکی در ارتباط بود ، محافظت از ADA به وب سایت گسترش می یابد.
بنابراین ، Target نیاز داشت تا وب سایت خود را برای افراد معلول قابل دسترسی کند.
روز آموزش HubSpot
بنابراین ، قضات در مورد Netflix ، که هیچ فروشگاه آجر و ملات ندارد ، چگونه حکم می دهند؟ اگر بخواهید DVD را بررسی کنید ، هیچ شعبه محلی Netflix وجود ندارد که بتوانید به آنجا رانندگی کنید.
وکلای Netflix در دفاع از این پرونده از سال 2012 ، استدلال کردند که پلت فرم جریان مکانی فیزیکی نیست - و بنابراین منوط به انطباق ADA نیست.
قاضی پونسور در تصمیم خود به استناد به قاضی قبل از مدار مدار قبل از اینترنت اشاره کرد: "نتیجه گیری غیر منطقی خواهد بود که افرادی که برای خرید خدمات وارد دفتر می شوند توسط ADA محافظت می شوند ، اما افرادی که خدمات مشابه را از طریق تلفن یا از طریق پست نیست. کنگره نمی توانست چنین نتیجه پوچی را در نظر بگیرد. "
قاضی پونسور استدلال کرد که ، "در جامعه ای که تجارت به طور فزاینده ای بصورت آنلاین انجام می شود ، به استثنای مشاغلی که از طریق اینترنت خدمات می فروشند ، از اهداف ADA بد خواهد آمد و به شدت نیت کنگره را که افراد